Rusya’nın Ukrayna ile savaşından önce, yönetmen Anna Demidova Moskova’da bağımsız bir tiyatro şirketi yönetiyordu. Ancak Kremlin’in sözde ‘özel askeri operasyonu’ her şeyi değiştirdi. Mart ayının başında işgali protesto etmek için Rusya’dan ayrılmaya karar verdi.
Anna, arka’nın oynayabileceği sosyal ve politik role ikna olmuştur. Onunla, yeni bir başlangıç umuduyla kısa süre önce taşındığı Berlin’in merkezi Mitte semtinde tanıştım. Bana, kendi güvenliğinden endişe eden ailesinin, ülke içindeki savaş karşıtı protestolara sık sık katılmasının ardından onu Rusya’dan ayrılmaya zorladığını anlattı.
“Putin bu savaşa başlamadan önce, bir insan, bir vatandaş ve ayrıca bir sanatçı olarak her şeyimi, insanların daha fazla sorumluluğa ihtiyacımız olduğunu, mücadelemize katılmamız gerektiğini anlamalarını sağlamak için yatırmaya çalışıyordum. Siyasi hayat. Çünkü insanlar siyasetten anlamıyorlar. İlgilenmiyorlar. Rusya’da neler olup bittiğini umursamıyorlar.”
Kişisel olarak Anna, işgalin her şeyin sonunu temsil ettiğini söyledi ve kendisini hissettirdi. elde etmeye çalıştığı her şey anlamsızdı.
“Bir yanım ne olduğunu anlayamadı ama diğer yanım da bunun Putin’in son 20 yılda yaptığının mantıklı devamı olduğunu anlıyor. Ülkemiz daha militarist oldu. Büyükbabam ve tüm akrabalarım, bir savaşın bir daha asla olmaması gerektiğini söylüyorlardı.İkinci Dünya Savaşı’nın bitişini kutlamak için yapılan kutlamaların mottosu ‘bir daha asla’ idi.Fakat bir noktada Putin bunu ‘tekrar edebiliriz’e dönüştürdü. bu’. Bu kesinlikle delilik.”
Rusya içinde ifade özgürlüğüne yönelik baskılar da birçok gazetecinin ülkeden kaçmasına neden oldu. Ayrılmak zorunda kalan profesyonel arkadaşlarla tanışmak, içimde birçok duygu uyandırdı.
Gazeteciler olarak görevimiz, hem topluma hem de olaylara ışık tutarak kamuoyuna tanıklık etmektir. Bu hala her yıl birçok cana mal oluyor. UNESCO’ya göre 2021’de 55 gazeteci öldürüldü. Ukrayna’da birçok gazeteci öldürüldü ve öldürülmeye devam ederken, Rusya’da gazeteciler de risk altında.
Saint Petersbourg’dan tanınmış bir çevre gazetecisi olan Angelina Davydova’nın dünyasını bir bavula sığdırması bir hafta sürdü.
“İşime devam etmek istiyorsam ve düşündüklerimi medyada ve sosyal medyada da ifade etmeye devam etmek istiyorsam bir karar vermem gerektiğini anladım. Ya ülkede kalırım. ya da sustum ya da ülkede kalıyorum ve topluluk önünde konuşmaya devam edersem ya da ülkeyi terk edersem hep korkarım ve ülkeyi terk etmeye karar verdim.”
“Her zaman bazı olumsuz siyasi eğilimlerimiz olduğunda bile, insanların bir şeyler yapması için hala alan olduğunu düşündüm. Şimdi gördüğüm şey, bu somut ve spesifik eylemlerin birçoğunun bu çok yüksek seviye tarafından ezildiği. ülkedeki insanların yaşamları, refahları veya gelecekleri ile gerçekten hiçbir ilgisi olmayan siyasi karar [savaşa gitmek].”
İster Rusya’nın ifade özgürlüğüne getirdiği kısıtlamaları kınayan gazeteciler ve sanatçılar olsun, isterse muhaliflere çevrimiçi alan açmak için becerilerini kullanan teknisyenler olsun, tanıştığım herkes becerilerini yurtdışından değişimi teşvik etmek için kullanmaya kararlı.
