İyi bir vatandaş ne yapar? Ya da daha spesifik olarak, iyi bir Fransız vatandaşı yapan nedir?
Teoride, benden başka bir yere bakmanıza gerek yok – Fransa’nın dört günlük zorunlu eğitiminden yeni mezun olmuş biri. formasyon sivilveya göçmenlerin “Cumhuriyetin ve Fransız toplumunun değerlerini daha iyi anlamalarını” sağlamak için tasarlanmış yurttaşlık eğitimi.
Fransızca verilen bu eğitim günleri artık benim gibi her İngiliz’i bekliyor kim göç ettiyılından itibaren Fransa’ya İngiltere AB’den tamamen ayrıldı– ve kim uzun vadeli kalmak istiyor.
AB, AEA ve İsviçre dışından gelen göçmenlerin atlamak zorunda olduğu birçok bürokratik çemberden biri olarak, yurttaşlık eğitim günleri size şunu öğretiyor: Fransız kültürü hakkında her şey , değerler, tarih ve sosyal güvenlik sisteminin ve diğer devlet kurumlarının nasıl çalıştığı gibi pratik şeyler. Esasen, yeni evinizde nasıl iyi bir sakin olunur.
Tüm süreç prensipte iyi bir fikirdir. Rağmen Fransa’yı birkaç kez ziyaret ettimGeçmişte Molière’in dilini konuşmak, sınırlı bir ağa sahip olduğunuz ve orada yaşamanın nasıl bir şey olduğunu anladığınız yabancı bir ülkede adım atmak çok kafa karıştırıcı olabilir.
Yani teorik olarak, vatandaşlık eğitimi, doldurmak için bir form denizi arasında boğulurken, hangi sosyal yardımlara hak kazanabileceğinizi boş yere bulmaya çalışırken ve genellikle kendinizi ülkede kurmaya çalışırken bir cankurtaran halatı.
Ancak pratikte, özellikle İngiltere açısından, günleri biraz isabetli buldum.
Fransız vatandaşlık eğitiminde olan budur
Eğitimin ana odak noktalarından biriyle başlayalım: Fransız ve daha geniş Avrupa değerleri. Mevcut İngiliz hükümetinin kendisini Avrupa’dan uzak herhangi bir şeyden mümkün olduğunca uzak tutma arzusuna rağmen, gerçek şu ki AB ilkelerinden o kadar uzaklaşmadık. iki yıl önce Brexit’e gittiğimizden beri.
Özgürlük, demokrasi ve eşitliğin önemini öğrendiğimde, bunun biraz gereksiz olduğunu düşünmeden edemedim, çünkü bunlar hala çağdaş İngiliz değerlerinin ayırt edici özellikleridir.
Hiç şüphe yok ki, Birleşik Krallık’ın bu alanlardan bazılarında, kadın hakları veya kurumsal ırkçılığı ortadan kaldırmak gibi, kat etmesi gereken çok yol var, ancak aynı şey birçok AB ülkesi için söylenebilir. Bazılarının bazı alanlarda İngiltere’den çok daha kötü kayıtları var.
Bu, Avrupa değerlerini öğrenmenin gerekli olmadığı anlamına gelmez. Bu kadar liberal olmayabilecek ülkelerden gelen insanların olması önemlidir. LGBTQ+ haklarına gelinceya da örneğin din özgürlüğü, bilin ki Fransa -genel olarak- özgür ve hoşgörülü bir ülkedir.
Ancak özünde Fransa’ya çok benzer değerlere ve kültüre sahip bir yerden gelen biri için (Kanal’ın her iki tarafındaki insanlar bunu kabul etmekten nefret edebilir), bu gerekli görünmüyor.
Buna rağmen, aldığımız küçük tarih ve coğrafya dersleri de dahil olmak üzere yurttaşlık eğitim günlerimin daha kültürel yönlerinden oldukça keyif aldım (ne yazık ki denemek için ücretsiz Fransız peyniri ve şarabı örnekleri yoktu).
Edebi devleri ve ‘entegrasyon ödevini’ öğrenmek
Sınıf arkadaşlarımdan bazıları Fransa’nın bunlarla sınırlı olmadığını öğrenince şaşırdılar. l’Altıgenbiliyoruz ve seviyoruz, ama aynı zamanda Amerika ve Afrika’da da toprakları var.
Voltaire ve Victor Hugo gibi edebiyat devleri de dahil olmak üzere ülkenin geçmişini ve bugününü şekillendiren çeşitli çağdaş ve tarihi Fransız şahsiyetlerini (Fransızca A Düzeyi öğretmenlerime çok teşekkür ederim) gerçekleştirme yeteneğimle gurur duyuyordum.
Ve La Marseillaise’in şarkı sözlerini hep birlikte söylemek yerine kısaca göz attığımızda marjinal bir şekilde hayal kırıklığına uğradım – parti hilelerimden biri, ilk dizeyi ezbere biliyor olmamdır (ki bu, ne olduğumun lanet olası bir suçlaması olabilir). partilerde olduğu gibi…).
Kulağa garip gelse de, eğitimle ilgili bir diğer olumlu şey, bir oturumun sonunda bize verdikleri ‘ev ödevi’ idi – yani kendimize entegre olmamıza yardımcı olacak üç hedef belirlemek. Fransa’da yaşam . Daha sonra deneyimlerimizi grupla paylaşmak ve birbirimize tavsiyelerde bulunmak için bir sonraki oturumu rapor etmek zorunda kaldık.
Hedeflerimden biri İngiltere ehliyetimi Fransız ehliyetine değiştirmekti. Ancak, Brexit’ten önce verildiği için, geçerli olduğu sürece hala bir AB lisansı olarak sayılması konusunda benzersiz bir şanslı durumda olduğumu çok geçmeden öğrendim.
Yurttaşlık eğitiminin bir başka yan etkisi, benimle aynı teknede, diğer Avrupa ülkeleri de dahil olmak üzere çeşitli farklı yerlerden diğer insanlarla tanışabilmekti. Ukrayna gibi ülkeler ve Afrika ve Orta Doğu’daki çeşitli ülkeler. Hatta Tunuslu bir adamla numara alışverişi yaptım ve o zamandan beri onunla bir içki içmek için buluştum, bu yeni bir yere başlarken açıkçası kullanışlıdır.
Eğitim buna değer mi?
Peki benim kararım nedir? Sonuç olarak, Avrupa ülkelerinde göçmenlerini bir tür sivil eğitimden geçirmelerinin kesinlikle bir değeri var.
İster acil durumlarda aranacak numaralar, ister çocuk parası programları veya kamu sağlık hizmetleri olsun, yabancılara yerel sistemlerin nasıl çalıştığını tanıtmak iyi bir fikirdir. O dört gün olmasaydı tamamen kaçıracağım çok şey var.
Aslında, bu tür şeyleri öğrenmek o kadar faydalıdır ki, diğer AB vatandaşlarının Fransa’ya taşınırken bir tür yurttaşlık eğitiminden geçmek zorunda kalmaması şaşırtıcıdır. Bloğun parçası oldukları için muaftırlar.
Ama konu devletin operasyonları olduğunda AB’nin uzaktan bile tekdüze olduğu söylenemez.
Paradoksal olsa da, aynı zamanda en az zevkli olan da bu pratik derslerdi – muhtemelen aşinalıkta var olan rahatlık sayesinde, Fransa’nın tarihi, kültürü ve değerleri hakkında bilgi edinmeyi tercih ettim.
Ve çünkü, sonuçta, Ben hala Fransa’nın pastoral imajının hastasıyım, nerede şarap akarve akordeonlar bol.
Ya da belki de, son zamanlardaki siyasi olaylara rağmen, kalbimde hâlâ iyi bir Avrupa vatandaşı olduğumu bildiğim içindir.
