O zamandan bu yana iki ay geçti William Friedkin’in ölümüve biz zaten onun son sinemasını çekiyoruz, Caine İsyan Mahkemesi-Dövüşfilm yapımcısı ağustos ayında 87 yaşında ölmeden önce kutunun içindeydi.
Merhum yönetmenin düşünceleriyle açılış: “Yaptığım, yapmayı seçtiğim tüm filmlerin hepsi iyiyle kötü arasındaki ince çizgiyle ilgilidir” (bu, salondaki izleyicilerden büyük alkış aldı) Venedik Sinema FestivaliYarışma Dışında sinemanın ilk gösterimini yaptığı), bu gergin mahkeme salonu draması, Herman Wouk’un 1951’de Pulitzer ödüllü romanından ve bu romandan uyarladığı 1954 tarihli iki perdelik oyunundan uyarlanmıştır.
Neredeyse yalnızca bir ABD donanması duruşma salonunda geçen filmde, korkunç bir fırtına sırasında USS Caine’in kaptanı olarak kıdemli Teğmen Komutan Philip Queeg’i (Kiefer Sutherland) görevden almakla suçlanan genç Teğmen Stephen Maryk (Jake Lacy) ile tanışıyoruz. İddia makamı, itaatsizliğin mürettebatta bir isyana yol açtığını, bunun nedeninin Queeg’in komployu kaybetmesi değil, Maryk’in amirine olan kişisel nefreti olduğunu iddia ediyor. Hem tahliye hem de uzun hapis cezasıyla sonuçlanabilecek bu muhtemelen hain davranışın ardındaki gerçeği keşfetmek Maryk’in avukatı isteksiz Teğmen Greenwald’a (Jason Clarke) kalmıştır.
Bir projenin sanatçının son projesi olup olmayacağını nadiren kesin olarak bilirsiniz, ancak bunu yaptığınızda, ona bir şans verme ya da daha hoşgörülü olma, bunun benzersiz bir sesin son telaşı olacağının farkına varma isteği duyarsınız. Sonuçta söz konusu sanatçı, Martin Scorsese, Robert Altman ve Brian De Palma gibi isimlerle birlikte ‘Yeni Hollywood’un önde gelen film yapımcılarından biriydi. Korku türünde devrim yarattı Cinci, aksiyon türüne şaplak attı Fransız Bağlantısıve suç gerilim türüne pişmanlık duymadan cüretkar bir canlılık kattı. Seyir . Onunki bir yönetmenlik tarzıydı Her fırsatta özgünlük için çabaladımve etkileyici bir kariyeri kötü bir notla bitirmek çok utanç verici olurdu.
Çok şükür böyle bir risk yok Caine İsyan Mahkemesi-Dövüş mirasını hiçbir şekilde lekelemez. Başlık kartının kalın yazı tipinden, kendinden emin, eski moda bir drama içinde olduğunuzu duyuran, ustalıkla işlenmiş bir kanunî dramadır.
Michael Grady’nin sinematografisi ve Darrin Navarro’nun kurgusu, aslında filme alınmış bir oyun izlediğinizi asla unutmanıza izin vermediğinden, görsel olarak dikkat çekici olmadığına şüphe yok.
Ancak anlatı ve onun natüralist ortamı herhangi bir görsel süslemeyi gerektirmiyor; daha doğrusu, kusursuz estetik ve incelikli çekimler, iki perspektifi ve değişen dinamikleri tamamlıyor. Bu, özünde, birbiriyle çelişen iki tanık arasındaki, irade savaşına dönüşen bir çatışmadır. Ve açılış yönetmeninin açıklamasının bize bildirdiği gibi, Caine İsyan Mahkemesi-DövüşAhlakın çatışan yönleri arasındaki, özellikle de adalet sisteminin kalbindeki “suçlu/suçsuz” ikilisi arasındaki karanlık boşluğu ve basit bir ikiliğin ardındaki gerçekliğin bundan başka bir şey olmadığını keşfetmeyi amaçlıyor.
Bu kadar diyalog ağırlıklı bir eserin ve hareketsiz fiziksel yapısının bu kadar büyüleyici olması yönetmenin ve oyuncu kadrosunun takdiri. Burada herkes ona wellies veriyor. Yargıç Blakely rolündeki merhum Lance Reddick (yine bu yıl ölen) ve mükemmel bir şekilde işlenen ve izleyicinin sempatisiyle oynayan, yargılaması çok kolay görünen bir karaktere katmanları açığa vuran kreşendo performansıyla etkileyici olan Sutherland özellikle dikkat çekicidir. .
Ancak, Christopher Nolan’ın Oppenheimer’ından sonra bu yıl ikinci kez sorgulayıcı olarak ortaya çıkan kişi Jason Clarke oldu. Performansı, filmin son anlarında giderek artan acı monologuyla zirveye çıkıyor. Bu son sahnede, kasıtsız suç ortaklığı oyununda kimin piyonu olduğunu anlayan karakteri (spoiler) başka bir memurun suratına içki fırlatır.
Pek çok açıdan, ani bir siyaha geçiş öncesindeki bu hızlı hareket, her zaman açık sözlü olan Friedkin’in mükemmel veda atışı: Geldiğine sevindim, bunu yüzüne al ve çok uzun.
Caine İsyan Mahkemesi-Dövüş mahkeme salonu draması türünü yeniden icat etmeyebilir veya Friedkin’in en iyilerinden bazılarının yanında yer almayabilir. Kaynak malzemeye, Humphrey Bogart’ın başrol oynadığı 1954 yapımı Oscar adayı sinemaya veya Robert Altman’ın yönettiği 1988 TV versiyonuna aşina olanları da şaşırtmayacaktır. Ancak bu, izleyicinin suratına, doğru olduğunu düşündüğümüz şeyin arkasında rahatsız edici olabilecek şeyleri her zaman dikkate alma çağrısıyla tokat atan son derece tatmin edici bir kuğu şarkısıdır.
Elveda, William Friedkin. Tokatlara ve ortalıkta olmadığına sevindim Cinciyeniden başlat, önümüzdeki hafta gözden geçirilecek.
** Caine İsyan Mahkemesi-Dövüş İlk gösterimi 2023 Venedik Sinema Şenlik’te yapıldı ve bugünden (6 Ekim) itibaren Paramount+’ta Showtime ile yayınlanıyor. **
