“Serbest bırakılacaksın”.
Antonio Daniel Mira, birkaç hafta önce bir hapishane memurundan bu sözleri duyduğunda, talihine inanamadı.
Hapse girmesine daha bin ay kalmıştı ama artık uyuşturucu kaçakçılığından aldığı üç yıllık hapis cezası yakında bitecekti.
Antonio, Málaga’da gazetecilere “Önce düşüncelerimi sıralamam gerekiyordu” dedi ve ilk başta endişeli olduğunu, ancak daha sonra durumdan son derece mutlu olduğunu söyledi.
31 yaşındaki Málaga’nın Kutsal Haftası boyunca uzun süredir devam eden bir geleneğin en son yararlanıcısı, cezası yerel mahkeme tarafından evine gitmekte özgür olmak üzere yarıda kesildi.
272 yıldır, şehirdeki Kilise Kardeşliklerinden biri olan Jesús El Rico, İspanya Adalet Bakanlığına her Kutsal Çarşamba günü bir mahkumun serbest bırakılması için dilekçe veriyor.
Antonio, bu yıl kendisinin seçileceğini hiç düşünmemişti.
“Bu benim hayatımı değiştirdi. Ailem buna inanmadı. Sadece çalışmaya devam etmek ve onlarla birlikte olmak istiyorum” diyor 31 yaşındaki dört çocuk babası.
“Bu yeni fırsat için minnettarım” diye ekliyor.
Uzun süredir devam eden bir gelenek
Paskalya Kutsal Haftası – Semana Santa – geleneği, 1700’lerde halkı kasıp kavuran bir veba salgını sonrasında bir kraliyet fermanı yayınlayan İspanya’nın III.
Durum o kadar vahimdi ki, kral 1759’da saltanatının hemen başında geçit törenlerini askıya almaya karar verdi.
Bu, Málaga’daki mahkumlar için pek iyi gitmedi.
Malaga Hükümeti sözcüsü Javier Salas, “Jesús El Rico’nun kardeşliğine çok bağlıydılar ve hapishane gardiyanından bir geçit töreni düzenlemelerine ve İsa Mesih’in tahtını şehrin sokaklarında taşımalarına izin vermesini istediler” dedi.
Gardiyan, mahkumlara güvenmediği için bunu reddetti, bu yüzden isyan ettiler, hapishaneden ayrıldılar ve şehrin tarihindeki en uzun alay haline gelen bu yürüyüşte İsa’yı sokaklarda omuzlarında taşıdılar. Bitirdiklerinde hepsi hücrelerine döndüler.
Günler sonra bir ‘mucize’ gerçekleşti. Veba salgını geriledi ve Carlos III o yıl bir mahkumu serbest bırakmaya karar verdi. Gelenek o zamandan beri korunmuştur.
Kral ayrıcalığı Jesus El Rico Kardeşliğine verdi ve bu, İspanya’nın demokrasiye dönmesinden kısa bir süre sonra Kral I. Juan Carlos tarafından onaylandı.
272 yılı aşkın gelenek, bu yalnızca İspanya İç Savaşı sırasında kesintiye uğradı.
mahkum seçim süreci
Jesús El Rico, İspanya’da bu ayrıcalığa bahşedilmiş tek Kilise Kardeşliğidir.
Kilise Kardeşliği Jesús El Rico’nun başkanı Ramón Varea, “Adalet Bakanlığı’na bir mahkumu affetmelerini isteyen bir mektup göndermemiz gerekiyor. Kimseye teklifte bulunamayız, karar verecek olan hükümettir” diyor.
Süreç, cezaevi kurumu ve Málaga İl Mahkemesi tarafından “doğru profile” sahip bir mahkum seçilerek başlatılır.
İspanyol hükümet temsilcisi, “Genellikle iyi halli, ciddi olmayan bir suçtan hüküm giymiş ve davası önemli bir sosyal yankı uyandırmayan bir mahkum seçerler. Amaç, hüküm giymiş kişinin toplumla yeniden bütünleşmesini desteklemektir”, diyor. Málaga’da.
Üç olası aday seçilir ve isimleri ve dosyaları İspanya Adalet Bakanlığına gönderilir. Kabine daha sonra kimin şanslı olacağına karar verir ve adı Paskalya tatilinden önceki son Bakanlar Kurulu’nda kamuoyuna duyurulur.
Ancak, affedilen cezaların türü hakkında ellerinde bir veri olmamasına rağmen, bu geleneğin geçmişte olduğu düşünülürse, cinayet veya tecavüz gibi suçlar işleyen mahkumların tarihin bir noktasında serbest bırakıldığını söylüyor. iki yüzyıldan fazla bir süredir yer.
“Doğru mahkumu seçmek için cezaevi kurumundan bir psikososyal ekibin yoğun bir çalışması var. Toplumla yeniden bütünleşebileceğini gösteren, bir ailesi olan ve cezaevi dışında hala bağlantıları olan bir profil seçmeleri gerekiyor” diyor. Kilise Kardeşliği’nin başkanı.
“Jesús El Rico tarafından hapishaneden serbest bırakılan mahkumların neredeyse tamamı başka bir suç işlemez. İnsan olduğumuzu ve hata yapabileceğimizi anlamalıyız”, diye ekliyor.
Çoğu durumda, serbest bırakılan mahkumların çocukları olur ve birçoğu çocukken hapiste geçirdikleri zamanı onlara söylememeye karar verir.
Ancak Antonio dört çocuğuna açılmaya karar verdi. En küçüğü, babasının kendisini özgürleştirmeyi başaran Kilise Kardeşliği ile birlikte geçit törenine katılmasını görmek istedi.
“Bu fırsattan yararlanmak istiyorum. Çok mutluyum” diyor.
