23 yıldır kesintisiz formda Koç Üniversitesi’nde kütüphaneci olarak vazife yapan Engin Akkaya(45), bundan tam 15 yıl evvel takvim yaprakları 14 Temmuz 2007’yi gösterdiğinde beyin kanaması geçirdi.
Sabah başını yastıktan kaldırdıktan kısa bir mühlet sonra ense ve başında bir anda başlayan dayanılmaz ağrılar nedeniyle ağır bakıma kaldırıldı, tam 33 gün komada ölüm-kalım savaşı verdi. Uyandığında ise değişik biriydi…
Komadan evvel koyu Galatasaraylıydı
Komadan evvel koyu bir Galatasaray taraftarı olan Akkaya 33 günlük uykunun akabinde kendisini sarının yanına da kırmızı yerine laciverti yakıştıran biri olarak buldu.
Yaşadığı rahatsızlık yalnızca sevdalısı olduğu kadrosunu da değiştirmedi, Akkaya 15 yıl evvel taburcu olduğu o günden beridir bir daha ne gülebildi ne de ağlayabildi… Bu da yetmedi iki gözü her şeyi çift görmeye başladı.
Beyin kanaması geçirdiği sabahı anlatan Engin Akkaya “23 Yıl kesintisiz formda Koç Üniversitesi’nde çalışıyorum. O gün de işbaşı yapmak için kalktım. Sabah 6.30 sıralarıydı, ensemden ve başımdan inanılmaz bir ağrı vurmaya başladı.
“Hayatta olmam mucize”
En son ambulansta olduğumu hatırlıyorum, 33 günlük komadan sonra kendimi hastane odasında buldum. Durduk yere beyin kanaması geçirdim. Hekimlerim Şahin Ünal ve başhekim Erdal Aksoy hayatta olmamın mucize olduğunu söyledi” dedi.
Konuyla ilgili Akkaya, “Gülme ve ağlama yetimi kaybettiğimi çok geç anladım. Bu periyotta beşerler beni soğuk ve sert biri sandılar. O yıl Cem Yılmaz’ın programına konuk oldum. Herkes gülerken ben önemli ciddi durunca Cem Beyefendi durumu fark etti. Şov ortalarında Engin Abi hala gülmüyor musun diyordu.
“Gülme ve ağlama yetimi kaybettim”
Ben de o vakit anladım gülme ve ağlama yetimi kaybettiğimi. Daha sonra Acun Ağabey’le de yolumuz keşişti, onun yanında bile gülemedim. Bu durum kısa müddette herkeste duyuldu. Bilhassa de gençlerin Engin Abi’si oluverdim, çok daha toplumsal çok daha renkli birine dönüşsem de yüzümden pek muhakkak olmuyor.” sözlerini kullandı.
Akkaya “Gülebilmek, ağlayabilmek, kıymet biçilemez şeyler bunlar. Herkes bir engelli adayı, beşerler sahip olduklarının pahasını bilmeli, gülmek ve ağlamak bile bir insan için çok kıymetli hisler. Bu rahatsızlık bir sefer daha “Yarının garantisi yok” kelamını hatırlattı bana. Beşerler hayatın pahasını bilsinler” ifadelerini kullandı.
