22 Ekim 2022’de İtalya’nın 1946’dan bu yana en sağcı ve Avrupa şüpheci hükümeti Roma’da göreve başladı. Giorgia Meloni’nin partisinin İtalya seçimlerindeki zaferi Avrupa demokrasileri arasında endişelere yol açtı.
Bir yıl sonra İtalya Başbakanı’nın politikaları hakkında nasıl bir değerlendirme yapılabilir? Özellikle yurt dışında neo-faşist imajını silmeyi başardı mı?
Neo-faşizm ile popülizm arasında
“Ben İngilizlerin ‘yabancı’ dediği türden biriyim, tabiri caizse ‘zayıfım’, başarılı olmak için tüm tahminleri altüst etmek zorunda olan kişiyim. Tekrar yapmak istediğim şey bu, tahminleri altüst etmek.” Giorgia Meloni, 25 Ekim 2022’de İtalyan Parlamentosu’nun açılış konuşmasını yaparken kendisini bu şekilde tanımlamıştı.
Roma Luiss Üniversitesi’nde siyaset felsefesi öğretim görevlisi Gianfranco Pellegrino, “Gerçeklere dayalı bir bakış açısıyla bakıldığında, Giorgia Meloni’nin ‘mazlum’ ve alçakgönüllü olduğu fikri yanlıştır’ dedi.
Euronews’e şunları söyledi: “Giorgia Meloni yirmi yılı aşkın süredir siyasetin içinde. Yeni gelen biri değil. Mali açıdan bakıldığında Giorgia Meloni kesinlikle bir proleter değil, çünkü onun yaşam standardı çok yüksek.” “Yani ‘mazlum’ kelimesi ve onun çağrıştırdığı imaj bile gerçek propaganda yalanlarına dayanan retorik bir girişimdir. Kendinizi özellikle halka yakın biri olarak sunmak retorik bir tekniktir ve tipik olarak popülisttir.”
Uzmanlar, Giorgia Meloni’nin göç politikası, uluslararası ilişkiler ve iç politika konularında halka yakınlığını göstermede ve kendisini takip eden neo-faşist imajdan uzaklaşmada başarısız olduğunu söylüyor.
Gianfranco Pellegrino, “Kendisini neo-faşist etiketten uzaklaştırmaya yönelik bir girişim olduğu kesin. Ancak bana öyle geliyor ki bu girişim yalnızca kısmen başarılı oldu.” diye ekledi.
Yine de anketlere göre, İtalyanlar bugün oy kullanmaya çağrılsaydı Pellegrino “resim farklı olmazdı… Solun büyük bir zafer elde edeceğini düşünmüyorum.”
İtalya’da 16 Ekim’de yapılan bir ankete göre, İtalya’nın Kardeşleri partisi İtalyanlar arasındaki desteğini sürdürdü.
Geçiş politikasının gözden geçirilmesi
Maurizio şöyle açıklıyor: “Belirli konularda [Meloni] kimlik bayrağını dalgalandırma eğiliminde. Göçmenlik de böyle bir örnek. Sonuçta çok fazla bir maliyeti yok. Göçmenlere yönelik düşmanlığı vaaz etmek, emekli maaşlarının yeniden değerlendirilmesi veya gelirlerin artırılması kadar karmaşık değil.” Ambrosini, Milano Üniversitesi’nde göç sosyolojisi alanında öğretim görevlisi.
Başbakan, seçim zaferi gününde şöyle demişti: “Güvenliği bu hükümetin ayırt edici bir özelliği haline getirmek ve Akdeniz’de insan kaçakçılığını nihayet sona erdirerek yasa dışı gidişlere son vermek istiyoruz.”
Sağcı Lig partisinin lideri Matteo Salvini’nin siyasi programındaki önemli bir noktanın ardından Meloni hükümeti, göçmenlerin İtalya kıyılarına gelişini durdurmak için bir “deniz ablukası” oluşturma niyetini açıklamıştı.
Bu abluka, Avrupa Birliği’nin deniz misyonu Sophia Operasyonu’nun ilk önerisini ele alacaktı; bu operasyon, planlanan ancak hiçbir zaman uygulanmayan üçüncü aşamasında, özellikle teknelerin Kuzey Afrika’dan ayrılmasının engellenmesini öngörüyordu.
Maurizio Ambrosini, “Kuzey Afrikalı komşularımıza savaş açmaya karar vermediğimiz sürece, bu pratik olmayan bir önlem gibi görünecek veya maliyetleri ciddi olarak dikkate alınması gereken bir önlem gibi görünecektir” dedi.
Meloni geçtiğimiz günlerde basına, göç politikası söz konusu olduğunda “sonuçların henüz umulduğu gibi olmadığını” söyledi.
Meloni, iki ay önce bu konu üzerinde aktif olarak çalıştıktan sonra Tunus ile bir anlaşma imzalandığını duyurdu. Yanında Tunus Cumhurbaşkanı Saïed, Avrupa Komisyonu Başkanı Von der Leyen ve Hollanda Başbakanı Rutte de vardı.
Brüksel, ülkenin göçmenlerin gelişini engelleme taahhüdü karşılığında, sınır kontrolleri için 105 milyon Avro dahil olmak üzere Tunus’a 900 milyon Avro verme sözü verdi.
Maurizio Ambrosini, “Ancak bu anlaşmaların uygulamaya konulması zor görünüyor” dedi.
“Sorun şu ki, ayrılanların büyük bir kısmı Tunus vatandaşları ve genel olarak komşu veya kıyı ülkelerinin hükümetleri, başka bir ülkenin hareketliliğini kısıtlama konusunda işbirliği yapmaya daha istekli, ancak kendi vatandaşlarının değil”, dedi. katma.
İtalya İçişleri Bakanlığı’nın 19 Ekim 2023’te güncellediği veriye göre, 2023 yılında İtalya kıyılarına 140.898 göçmen çıktı; bu rakam 2022’deki sayının neredeyse iki katı.
8 Haziran’da Lüksemburg’da düzenlenen AB İçişleri Bakanları Konseyi’nde 27 AB ülkesi, Dublin III düzenlemesinin yerine geçecek ve göçmenlerin çeşitli Avrupa ülkelerine yerleştirilmesine yönelik kotalar getirecek bir göç konusunda anlaşmaya vardı.
“Ancak bu strateji bile işe yaramıyor, çünkü işbirliği yapmayanlar ve bu yeniden yerleştirme anlaşmalarını mümkün olan her şekilde engelleyenler kesinlikle İtalya’nın doğudaki ortakları (Macaristan ve Polonya) ve İtalya’daki iktidardaki güçlerle siyasi olarak ittifak içinde olanlar.” Maurizio Ambrosini’yi açıkladı.
Ambrosini’ye göre Giorgia Meloni’nin göç politikası son derece muğlak.
“Ukraynalılara verilen cömert karşılama, göç ve iltica konusunda olağanüstü bir çifte standart ve çifte konuşma örneğidir; buna göre Afganistan, Suriye ve diğer Güney ve Afrika ülkelerinden gelen mülteciler hoş karşılanmamaktadır, bizi memnun etmemektedir, ve dayanışma hareketleri uyandırmıyoruz. Ukraynalıları seviyoruz” dedi euronews’e.
“Bana öyle geliyor ki bu yıl insan haklarına saygı ve dayanışma açısından olumsuzluklarla geçti. Aynı zamanda STK’lara yönelik zulümleri de düşünüyorum. Cutro kararnamesinin İtalya’dan sığınma alma olasılığını azalttığını düşünüyorum.”
“Öte yandan, işçilere karşı açıklık ilgimi çekiyor… İş nedeniyle daha fazla giriş olanağı iyi bir çözüm gibi görünüyor, özellikle de şirketlerin bunu talep etmesi ve belki de kısmen de olsa bir temsili temsil edebilmeleri nedeniyle. Maurizio Ambrosini, “deniz yoluyla yapılan riskli yolculuklara alternatif. Ancak bu işçilerin entegrasyonuna yönelik bir politikanın planlanması gerekiyor.”
Sivil haklar açısından zor bir yıl
“Medeni haklar açısından en önemli üç önlem, PMA’yı evrensel bir suç haline getiren yasa tasarısı; valileri yurt dışında PMA yoluyla doğan çocukları otomatik olarak tanımamaya teşvik eden önlem ve Finans Yasasında yer alan doğum oranıyla ilgili önlemlerdi. Roma’daki LUISS’te siyaset felsefesi öğretim görevlisi Gianfranco Pellegrino, “İkincisi, ikiden fazla çocuğu olan çalışan anneler için kreşlere erişimi kolaylaştıracak teşviklerin yanı sıra ekonomik faydalar da sunuyor” diye açıklıyor.
Mart ayında Meloni hükümeti geleneksel aile lehine bir saldırı başlattı. Belediyelerin, iki babası veya iki annesi olan çocukların doğum belgelerine biyolojik olmayan ebeveynlerin kaydedilmesine son verilmesini isteyen bir genelge yayımlandı. Daha sonra konuyla ilgili önerilen bir Avrupa düzenlemesine karşı çıkıldı.
İtalya’da taşıyıcı annelik yasaklandı. Sonuç olarak birçok eşcinsel çift çocuk sahibi olmak için yurtdışına gidiyor. İtalya’ya döndüğümüzde, çocuklarının ulusal kayıtlara nasıl kaydedileceği sorusu ortaya çıkıyor ve burada da yine sorunlar ortaya çıkıyor. Eşcinsel ailelerde ebeveynliğin tanınmasına ilişkin bir yasa yoktur; bu, yalnızca biyolojik ebeveynin tanındığı anlamına gelir.
Birkaç yıldır bazı belediye yetkilileri, gerçek bir tanıma işlevi gören nüfus dairesinde doğum belgesi imzalanırken her iki ebeveynin de adlarının girilmesine izin veriyor. Ancak Başbakan bu hamleyi engelledi.
Meloni, ikiden fazla çocuğu olan kadınların topluma daha büyük katkı sağladığını savundu.
Gianfranco Pellegrino, “Heteroseksüel birliktelikten kaynaklanan doğal ailenin toplumun temel hücresi olduğu ve geleneksel olmayan ailelere, yani eşcinsel çiftlerden, bekarlardan oluşan ailelere karşı ayrımcılık yapmanın doğru olduğu fikri var” dedi. ebeveyn aileleri veya çocuk sahibi olmamayı seçen kişiler. Dolayısıyla bu kişiler ayrımcılığa maruz kalacak ve Devlet tarafından daha az değerli görülebilecektir.”
Dış politika: Avrupalılık ile egemenlik arasında
Geçtiğimiz on iki ay boyunca Meloni başlangıçtaki Avrupa karşıtlığını terk etmek zorunda kaldı.
Perugia Yabancılar Üniversitesi’nde (Unistrapg) siyaset bilimi öğretim görevlisi Cecilia Sottilotta euronews’e şöyle konuştu: “Temel amacı güvenilir bir imaj oluşturmaktı. Uluslararası medyanın yansıttığından farklıydı.”
“Durum şöyle tarif edilebilir: Avrupa’nın İtalya’ya olduğu kadar İtalya’nın da Avrupa’ya ihtiyacı var. Sonuç olarak Meloni Avrupa kurumlarıyla çalışmanın bir yolunu bulmak zorunda kaldı, bunun tersi de Avrupa kurumlarının çaba harcaması gerekti. onunla çalış” diye ekledi.
Giorgia Meloni, Matteo Salvini ve merhum Silvio Berlusconi gibi hükümetinin bazı kesimlerinin Putin’e hayranlığını ifade etmesine rağmen, savaş sırasında Ukrayna’yı desteklemenin gerekliliğini defalarca vurguladı.
Meloni’nin konumu da zamanla gelişti. Moskova 2014’te Kırım’ı işgal ettikten sonra, İtalya ihracatının korunması gerektiğini savunarak Rusya’ya yönelik yaptırımlara düzenli olarak karşı çıktı.
Rusya’nın Ukrayna’yı tamamen işgal etmesinden önce, 2022’de bir televizyon röportajında Putin’le iyi ilişkiler sürdürmenin önemini vurguladı.
Cecilia Sottilotta, “Ancak, üç sağcı parti arasında İtalya’nın Kardeşleri kesinlikle Putin’i en az destekleyen partidir” dedi.
“Meloni bazı zor anlarla yüzleşmek zorunda kaldı, çünkü Berlusconi’nin açıkça Putin lehine konuştuğunu, onu savunduğunu ve Zelenskyy’e saldırdığını hatırlıyoruz. Kızıl Meydan’da Putin’in yüzünü taşıyan ünlü tişörtün olduğu Salvini sahnesini hatırlıyoruz. tüm bunlar açıkça bir utanç kaynağıydı. Ancak İtalya’nın Kardeşleri’nin Rusya ile ilgili olarak en az açığa çıkan parti olduğu göz önüne alındığında, kendisini bu partiden uzak tutmak nispeten daha kolaydı.”
14 Eylül 2023’te, sağcı bir milliyetçi olan Macaristan Başbakanı Viktor Orban, muhalefetteyken düzenli olarak ziyaret ettiği arkadaşı Giorgia Meloni ile yeniden bağlantı kurmaktan duyduğu memnuniyeti gizlemedi.
Bu yıl içerisinde Başbakan, Polonya Başbakanı Mateusz Morawiecki ile de üç kez görüştü.
Cecilia Sottilotta, “Avrupa düzeyinde Meloni hâlâ Orbán’ın Macaristan ve Polonya’daki hükümetleriyle ittifak halinde” dedi. “Genel olarak sağ için çekici bir güç olmayı mı amaçlıyor? Muhtemelen. Bunu anlamak için bir sonraki Avrupa seçimlerini dikkatle izlememiz gerekecek.”
