ABD topraklarındaki en kanlı terör saldırısından yirmi yıl ve bir yıl sonra ülke, 11 Eylül’ü gözyaşlarına boğulan haraçlarla ve “asla unutma” yalvarışlarıyla hatırladı.
Bonita Mentis, bir finans firmasında çalışan Guyanalı 25 yaşındaki göçmen kız kardeşi Shevonne’nin fotoğrafının bulunduğu bir kolye takarak Sıfır Nokta töreninde kurbanların isimlerini okumaya başladı.
“21 yıl oldu ama bizim için 21 yıl değil. Pazar günü Mentis, “Daha dün gibi. Yaralar hala taze.”
Aradan kaç yıl geçerse geçsin, o gün yaşananları kimse anlayamaz” dedi.
Kurbanların akrabaları ve ileri gelenleri, diğer iki saldırı yerinde, Pentagon’da ve Pennsylvania’daki bir alanda toplandılar ve burada United Airlines Flight 93, hedeflenen hedefe ulaşmadan önce düştü.
Yirmi yıldan fazla bir süre sonra, 11 Eylül, yaklaşık 3.000 kişiyi öldüren, ulusal güvenlik politikasını yeniden şekillendiren ve dünya çapında ABD’nin “teröre karşı savaşını” teşvik eden kaçırılan uçak saldırılarına ilişkin bir düşünme noktası olmaya devam ediyor.
Geçen yıl dolup taşan bir dönüm noktasının ardından Pazar günkü kutlamalar, bir ABD insansız hava aracının 11 Eylül saldırılarının planlanmasına yardımcı olan önemli bir El Kaide figürü olan Eymen el-Zawahiri’yi öldürmesinden bir aydan biraz daha uzun bir süre sonra gerçekleşti.
Sağlık görevlisi olan kuzeni Carlos Lillo’yu kaybeden Pierre Roldan, 2011’de Usame bin Ladin’i bir ABD baskınında öldürdüğünde “bir tür adaletimiz vardı” dedi.
Roldan, “Artık El Zevahiri gittiğine göre, en azından adaleti sağlamaya devam ediyoruz” dedi.
Bölünmeler yüzeye çıktıkça ulusal birlik azalır
11 Eylül saldırıları, Müslüman Amerikalıları yıllarca şüphe ve bağnazlığa maruz bırakırken ve güvenlik ile sivil özgürlükler arasındaki denge konusunda tartışmalara yol açarken, bir süreliğine birçokları için bir ulusal gurur ve birlik duygusu uyandırdı.
11 Eylül sonrası, hem incelikli hem de basit şekillerde Amerikan siyasetinde ve kamu yaşamında bugüne kadar dalgalanıyor.
Ancak diğer bazı kurbanların akrabaları gibi Jay Saloman da Amerikalıların 11 Eylül bilincinin azalmasından korkuyor.
“O gün ülkemize yönelik bir terör saldırısıydı. Ve teorik olarak herkesin bunu hatırlaması ve biliyorsunuz önlem alması ve dikkat etmesi gerekiyor” dedi.
Sıfır noktasında isim okuyanların sayısındaki artış gibi, itfaiyeci Jimmy Riches’in adaşı olan yeğeni, akrabası öldüğünde henüz doğmamıştı. Ama başarı onu onurlandırmak için podyuma çıktı.
“Sen her zaman kalbimdesin. Ve beni izlediğini biliyorum,” dedi kurbanların isimlerinden bir kısmını okuduktan sonra.
Sekou Siby’nin 70’den fazla iş arkadaşı, ticaret merkezinin kuzey kulesinin tepesindeki restoran olan Windows on the World’de öldü. Siby’nin o sabah başka bir aşçı ondan vardiyasını değiştirmesini istemesine kadar çalışması planlanmıştı.
Fildişili göçmen, daha iyi bir yaşam aramaya geldiği bir ülkede böylesi bir dehşeti nasıl kavrayacağıyla boğuştu.
Ve Windows on the World’de sahip olduğu kadar yakın arkadaşlıklar kurmayı zor buldu. “Onlara bir sonraki adımda ne olacağı konusunda hiçbir kontrolünüz olmadığında” insanlara bağlanmanın çok acı verici olduğunu öğrenmişti.
Yıldönümüne giden yolda Siby, “Her 11 Eylül, kaybettiğim ve asla kurtaramayacağım şeylerin bir hatırlatıcısıdır” dedi. Şu anda 11 Eylül sonrası bir yardım merkezinden gelişen bir restoran çalışanları savunuculuğu grubu olan ROC United’ın başkanı ve CEO’su.
Keder, öfke, sertlik, yardım edenler için takdir
Pazar günü Pentagon’da konuşan Başkan Joe Biden, 11 Eylül’de senatör olduğu sırada, sarsılmış ABD askeri karargahından duman yükseldiğini gördüğünü hatırladı. ABD’nin terörist planların kökünü kazımak için çalışmaya devam edeceğine söz verdi ve Amerikalıları yıldönümünden sonraki günlerde demokrasi için ayağa kalkmaya çağırdı.
“Demokrasimizi savunmak, korumak ve korumak için bir yükümlülüğümüz, bir görevimiz, bir sorumluluğumuz var – tam da 11 Eylül’de bu teröristlerin yanan ateşe, dumana ve küle gömmeye çalıştıkları özgürlük hakkını garanti eden demokrasi.” Demokrat dedi.
Başkan Yardımcısı Kamala Harris ve kocası Doug Emhoff, New York’taki Ulusal 11 Eylül Anıtı’ndaki kutlamaya katıldı, ancak geleneklere göre hiçbir siyasi figür konuşmuyor. Gözlem, kurbanların akrabalarının ölülerin isimlerini yüksek sesle okumasına odaklanıyor.
Nikita Shah, yıllık anma töreninin fiili epigrafını – “asla unutma” – ve öldürülen babası Jayesh Shah’ın adını taşıyan bir tişörtle oraya gitti.
Aile daha sonra Houston’a taşındı, ancak sık sık yıldönümü için “11 Eylül’den sonra aynı tür kederi ve aynı duyguları yaşayan insanların etrafında” olmak için New York’a döndü. Babası öldürüldüğünde 10 yaşındaydı. .
Okuyucular genellikle 11 Eylül’le ilgili Amerikan duygularının bir karışımını oluşturan kişisel yorumlar ekler: keder, öfke, sertlik, ilk müdahale ekipleri ve ordu için takdir, vatanseverliğe çağrılar, barış umutları, ara sıra siyasi dikenler ve mezuniyetlerin dokunaklı bir muhasebesi , kurbanların kaçırdığı düğünler, doğumlar ve günlük hayatlar.
Bazı akrabalar, saldırılardan sonra bir araya gelen bir milletin dağılmasından da yakınıyor.
O kadar ki, 11 Eylül’den sonra uluslararası terörizme odaklanmak üzere yeniden şekillendirilen federal kolluk kuvvetleri ve istihbarat teşkilatları, şimdi yerel şiddet içeren aşırılık tehdidini eşit derecede acil görüyor.
“Bizi birleştirmek bir trajedi aldı. Kuzeni John DiGiovanni’nin 1993’te 11 Eylül’ü haber veren Dünya Ticaret Merkezi bombalamasında ölen Andrew Colabella, “Bizi tekrar birleştirmek için başka bir trajedi gerekmemeli” dedi.
Saldırı alanlarının ötesinde, ülke çapındaki diğer topluluklar günü mum ışığı nöbetleri, dinler arası hizmetler ve diğer anma törenleriyle kutladılar. Bazı Amerikalılar, hem Vatanseverlik Günü hem de Ulusal Hizmet ve Anma Günü olarak federal olarak tanınan bir günde gönüllü projelere katıldılar.
